سفارش تبلیغ
صبا ویژن



زندگی باید کرد - درد دل جوانان

 

دنیای شیشه  ای:قلب

چشمان زیبایم در برابرش محو شد،وقتی که او را دید از دنیا کمرنگ شد، دنیای چشام رنگ دیگری را گرفت گویا که فقط رنگ دنیای او را گرفت .

دنیای اون یک شیشه بود مانند یک تنگ بلور که با اولین تکون میشکست  که اگه روزی میشکست دیگه جایی واسه اون تو تنگ نبود،دنیا چشمای مانند شیشه یک ماهی شده بود کارم شده بود شب روز مواظب از ماهی جون نکنه قصه بخوره- نکنه که یک گربه بیادو اونو بخوره نکنه بچه بزنه شیشه تنگو بشکنه،یا اینکه دزد شب بیاد و ماهیمو باخود ببره.

آره خلاصه:

نمیدونم چی شد بعد رو زها شبها که گذشت وقتی که ماهی کاملا جون گرفته بود  خنده رو لبهای ماهی جون جاری شده بود روزی از روزهای خدا ماهی من بی خداحافظی انگار رفته بود اخه دیگه توی  دنیای چشای من نبود  نه اینکه نبود بودش ولی جای عکس فقط مونده  بود الان از اون موقع خیلی روزها میگذره هنوزم خبری از ماهی نیست نمیدونم چی شده یعنی دزد شب اونو دزدیده اخه تنگ من هنوزم سالم فقط ماهیم داخلش نیست-  خداجون کاری بکن فقط یک روز ماهی من به دریاش برسه

 



نویسنده » زهرا . ساعت 4:5 عصر روز دوشنبه 90 دی 26


 

چه بگویم اصلا چه باید گفت زندگی گویا بیهوده است هر کس در فکر خود ومنافع خود است دنیا را گویا با دروغ درست کرده ان فقط دروغ و راستگویان در بین دروغ گویان فریب دهندگانی که ادعایی مسلمانی دارند در صورتی که نیست گم شده اند ،آیا این به معنای مسلمان واقعی ایست که برادر به برادر خود بابت رسیدن به خواسته اش  نارو بزند ،دروغ بگوید ،خیانت کند فریب دهد ، ریاکندو...  زنان مردان برای رسیدن به اوج لذت شهواتی بهم دیگر دروغ بگویند ودر حق خود ودیگری خیانت کنند چرا؟

چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چرا این همه فساد آخربه کجا خواهیم رسید؟

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود ، به کجا خواهم رفت پس این آمدنم دیگر چه بود من20 سال بیشتر ندارم ودر اوج لذت های جوانی هستم ولی وقتی با دید باز میبنگرم حتی به مرگ خود راضی میشوم آخر چرا باید این گونه باشد من یاامثال من که ارزوهای دور درازی دارند وبرای آیندشان هدفهایی دارن باید اینقدر ناامید باشند ما مدت کوتاهی در این سرزمین مهمان هستیم پس چرا آخر این مهمانی را باخاطرات خوب و با چیزهای خوب به پایان نرسانیم چرا جاوداناه بودن خود رادر سرای دیگر که در انتظار ماست با کارهای بیهوده بالذت های زشت ونامشروع آنی و کوتاه مدت لذت های  خوب ودراز مدت در سرزمین جاودانگی از دست بدهیم چرا آیا ارزشش را واقعا دارد؟

چراباید حسرت این را خورد که یک روز که چشمانت را از خواب باز میکنی همه جا محبت باشد زیبایی احساس بی دروغ لذت بی گناه دوست داشتن بی هوس عشق واقعی عاشقی بی کلک صحبت بی چون چرا و و و

من لحظه های تلخ،چه بسیار دیده ام

                                            چه بسیار دیده ام،

                                                                   !  ای دوست

من تاکنون هزار هزاران سپیده را

-در انتهای بیشه تاریک روزگار

در مسلخ غروب،

                        به ایثار برده ام

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بالم شکست،

         بدست شتاب باد،

                      در حسرت مداوم آزادی .

تاکی در این شبانه بی خورشید

                              پیگرد روشنان سحر باید

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بهم گویند با امید باید زیست ولی نمیدانم اگر خدا نبود دگر باید چه میکرد شاید وقتی میخوانی میگویی چرا اینقدرناامیدی یا دپرس ولی دیگر هدفم را هم از یاد برده ام در این دنیا تا این لحظه چیزی ندیده ام جز گناه همیشه  ما ادما وقتی ازمون سوال میشه چرا گناه میگیم نمیدونم مگه گناه ولی از یکی پرسیدم چرا این کارو میکنی  گفت خوب چرا بقیه میکنن گفتم بقیه هم مثل تو یکی تو فکر بود گفتم تو دیگه چرا گفت همیشه دانسته گناه کردم ندانسته آلوده شدم نخواسته وابسته شدم وندانسته رانده شدم حرفش  در فکر فرویم برد دیدم راست میگوید ما میدانیم داریم چه مکنیم ولی فقط خود ر ا به نادانی میزنیم

 



نویسنده » زهرا . ساعت 11:39 عصر روز پنج شنبه 90 دی 22


 

اول حرفم گفتم امید:

کودکی بودم.

  کلام زندگی در من موثر بود:

         هر کجا نیرنگ آزاری واندوهی،

             حرف ها خوب-اما-بر زبان بسیار

                   (( کار باید کرد.

                     (( راست باید گفت

                     ((شاد باید زیست 

                     ((در کنار صخره ای،چون کوه باید ماند

                     ((صبر باید کرد.

صبر باید کرد:

                      روزگار شاهدی از دور می آید

                        راهوار ومحکم واندیشه وخوب،

کوله بارش فطرت اندیشه های ناب

«موج را بابوسه خواهد راند.

کوههای آ?تشین را با نگاه خویش -خواهد خورد...

 

 

 

«روزگاری راهواری -باشتاب -از راه میای آید:

                  صخره دیگر،راه بر نهر خروشان،

                                                                                    کی تواند بست؟!

 

صبر باید کرد:

«روزگاری،زاهدی -مرد خدائی- پاکبازی میرسد از راه؛

بر تناور مرکبی پرواز خواهد کرد.

بالهای مرکبش  در ابر خواهد بود!

باد، هرگز پیش راه مرکب آن مرد نتوان بود.

 

غصه ها را پاکخواهد شست ،

                                           باشراب شبنم اندیشه های خوب.

مادران را جلوه خواهد داد

کودکان را دوست خواهد داشت!»

 

کودکی بودم،

                             که پیری این همه افسانه میگفت!.

 

روزگاری،

                   اینک اینجایم:

                   حرف های خوب تاریخی مرا در گوش،اما

                     «صلح را و راستی و دوستی و محبتی را نیست معنایی .

                    شکوه ها- تا آسمان- در گوش خورشید است!.

                    دود ها تا اوج ویل آسمان، در چشم ناهید است!.

                     کودکان؛

                     با پای خسته-  چشم بسته

                     اسب عصارند و میچرخند!.

                      خوبی و اندیشمندی و سترگی و جوانمردی،

                                میان خط کاغذ هاست. اما

                                                     صلح در ابعاد یک میز است»

روزگاری، اینک اینجایم :

                                  صبر باید کرد!

ما دروغ پیرمردان را نمی بخشیم!.

 



نویسنده » زهرا . ساعت 11:10 عصر روز پنج شنبه 90 دی 22